Zacisze wyśnione zorganizowała konkurs , do wygrania były 3 egzemplarze książki Sama Sheparda "WIELKI SEN O NIEBIE" . I udało mi się wygrać , z czego jestm bardzo zadowolona .Książki w moim życiu to osbna historia fascynacji ,odkryć ,zachwytów, coraz mocniejszych okularów.
W samym centrum tego niewielkiego miasteczka stoi pałac rodziny Buchholzów. Niemiecki fabrykant był postacią niezmiernie ważną w historii Supraśla, w swoich manufakturach tkackich dał zatrudnienie setkom ludzi i wpłynął w sposób znaczący na rozwój miasta.
Duże wrażenie zrobił na nas pokój nauczycielski.
Budynek bardzo ładny,pełen detali architektonicznych, zdobień, rzeżb. No i oczywiście z "przydziałowym" bocianim gniazdem bo dyżurne gniazdo jest na Podlasiu w każdym prawie obejściu.Liceum kształci w tej chwili snycerzy, tkaczy,grafików.Dane nam było nawet odwiedzić pracownię snycerską i podpatrzeć ,jak uczniowie rzeżbią w drewnie swoje projekty.
Porcelanowe nabytki zawsze cieszą .Kolejne "skorupy" w ulubionym kolorze ,z ulubionymi wzorami. Te cieszą w dwójnasób bo to nabytki dane z miłością i chęcią sprawienia przyjemności. Bardzo to doceniam,że człowiek,z którym mi tak bardzo po drodze w życiu pamięta o moich upodobaniach i zainteresowaniach. Stąd te filigranowe naczynia-kupione lub wyszperane gdzieś u mamy Teresy w kredensie na wsi.BARDZO CI DZIĘKUJĘ ,MARECZKU.
Gromadzę i ja-szmatki większe i mniejsze, kupowane za grosze w lumpeksach, na wyprzedażach, w sklepach z resztkami. Znamienne, że do moich "prac ręcznych" jakoś nie udało mi sie kupić nic sensownego w normalnym sklepie a materiałami, gdzie królują niepodzielnie kwieciste sztuczniaki z dalekich Krajów Azji.
Ubiegłoroczna, krótka wizyta w Białymstoku i okolicach u znajomych to była erupcja zachwytu nad Podlasiem i mocne postanowienie, że tegoroczny urlop spędzamy w Supraślu. I tak się stało,dwa tygodnie na przełomie maja i czerwca zajęło nam odkrywanie uroków tego niezwykłego miasteczka ,poznawanie ludzi , robienie zdjęć, setek zdjęć....Dlatego opowieść o Podlasiu to opowieść nie na jeden post.Szkoda to zrobić galopem dlatego zapraszam na niespieszne zwiedzanie.
To jest wnętrze cerkwi, która w została odbudowana współcześnie z kompletnych ruin, cerkiew ,jedna z niewielu na świecie, o charakterze obronnym.
A to widok cerkwi z zewnątrz
Cały kompleks cerkiewny oprócz dwóch cerkwi,zawiera muzeum ikon, seminarium prawosławne.dzwonnicę z pięknymi dzwonami, ogrody.Muzeum ikon to nowoczesnie urządzony obiekt, z bogatymi zbiorami i całym multimedialnym projektem przybliżającym proces powstawania świętych obrazów i ich symbolikę.
Białę budowle cerkiewne widoczne są z daleka, z okolicznych pól i łąk.
Latem pojechaliśmy do Nowizny po fotele ogrodowe.Kiedyś pisałam już tu o tym miejscu. Nowizna to dolnośląski Czacz, tylko trochę mniejszy i rozparcelowany między różnymi właścicielami .Ale idea ta sama-różne skarby i klamory-czyli to wszystko co jest niezbędne do życia miłośnikom "drugiego życia przedmiotów". Fotele zostały nabyte a ja w kącie jakiejś szopy zobaczyłam zdjęcie dziewczynki. Okurzone i popstrzone przez muchy, stało takie biedne i zapomniane a z fotografii spoglądały trochę smutne oczy dziecka o ślicznych ,kapryśnych ustkach. Już nie wypuściłam tego zdjęcia. Początkowo chciałam oprawić je w nową ramę, bo stara ciut się chwiała i w ogóle miałam ochotę mocno reanimować całość. Ale w domu umyłam szybkę ,wypucowałam ramkę,wbiłam gwóżdż w główną ścianę w tzw.stołowym i zostało. Nazwaliśmy ją Marynia.Jest taką miłą fotograficzną tajemnicą bo prócz tego,że zdjęcie zostało zrobione w Berlinie nie wiemy o nim nic. I niech tak zostanie.Ma Marynia swój kącik, stoliczek i lampkę ,czasem kota na stoliczku i w słoiczku guziczki. Nie taję ,że mam ogromny sentyment do tego zdjęcia i do dziecka na nim bo jest słodkie i ma taką niewinność w oczach. Taka Marynia...
Parapety w naszym mieszkaniu to ulubione miejsce na przeróżne działania. Część parapetu , rzecz jasna, anektuje nasze rosłe kocisko i dla każdego , kto ma kota,jest to oczywiste. Reszta należy do nas i tu właśnie, od póżnego lata do póżnej jesieni odbywa się proces wyciągania z przeróżnych owoców smaku, zapachu, koloru -za pomocą cukru i spirytusu. I żebyśmy jeszcze byli wyjątkowymi miłośnikami spirytualiów...nic właśnie. Większość tych butelek wędruje do ludzi , z przeróżnych okazji a zwłaszcza z powodu dla tych ludzi sympatii.
