Moze to ten szczególny dzień i myśli krązące wokół przemijania,moze stare fotografie na ścianie a na nich ludzie,których juz nie ma,moze wszystko razem...przełozyło się na to jak dzisiaj patrzyło mi się przez obiektyw rankiem w pustym mieszkaniu.Nie całkie pustym-kot był ze mna...Na stole ostatni bukiet z zywych roslin działkowych,suszące się orzechy w koszyku...Zaczęta wyszywanka z bałwankiem,zaczęty sweter na drutach,za oknem opadające liście...potrzeba czasem tego smutku,po prostu...
i tak ranek ten zaowocował tak hojnie, że nic tylko westchnąć...
OdpowiedzUsuńPrzemknęła mi przez myśl parafraza Fausta:"Trwaj zdjęcie, jesteś piękne!", ale boję się Mefistofelka :D szczególnie DZIŚ!:D
Pozdrawiam:)
Piękny opis i piękne kadry. Potrzeba czasem smutku, to część naszego życia...
OdpowiedzUsuńpiękne uchwycone chwile:)
OdpowiedzUsuńjak ja kocham te twoje zdjęcia:))
OdpowiedzUsuńuwielbiam te kocie plecki!!!
OdpowiedzUsuńAska
uwielbiam Twoje zdjęcia - delikatne, nostalgiczne, magiczne
OdpowiedzUsuńMasz niesamowite wyszucie ,kocham Twoj klimat zdjęć ,sa przepiękne.
OdpowiedzUsuńIzo, zdjęcia i słowa tak chwalone, że co ja mogę dodać?!
OdpowiedzUsuńChyba tylko do chórku się przyłączyć:) i serdecznie Cię pozdrowić
zdjęcia, jak zwykle, pełne uroku
OdpowiedzUsuńPięknie u Ciebie!
OdpowiedzUsuńale słońce, ciepło, kolor orzechów... mimo smutku było...
OdpowiedzUsuńładne, smutne. też tak czasem miewam.
OdpowiedzUsuńWow ... ale piękne, stylowe fotki :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Ania
Jak zwykle piękne zdjęcia i trafne słowa. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńPrzepiękne zdjęcia, takie magiczne.
OdpowiedzUsuńBuziole